ความลับของม. 6/5 - นิยาย ความลับของม. 6/5 : Dek-D.com - Writer
×

    ความลับของม. 6/5

    เป็นเรื่องหญิงสาวคนหนึ่งที่่แอบรักเพื่อนสนิทขอตัวเอง เป็นอย่างไงค่อยมาอ่านดูกันน่ะ

    ผู้เข้าชมรวม

    27

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    27

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  26 มี.ค. 58 / 00:00 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    บันทึกของฉัน
    มันเป็นเรื่องที่เราเรียนอยู่ม 6 เรามีเพื่อนสนิทอยู่สองคนคนหนึ่งชื่อ แก้วคนหนึ่งชื่อปก   แต่เราสนิทกับปกมากกว่า
    มีอยู่มาวันหนึ่งในขณะที่เรากำลังเรียนพละอยู่นั้น
    โอ้ย!!!!!!!!!!!! 
    "เป็นอะไรบ้างไหม" !!!! เสียงครูดังขึ้น
    "เดียวหนูพา นภากรณ์ไปห้องพยาบาลเองค่ะ" ตอนนั้นฉันเป็นห่วงปกมาก  
    ......  5 นาทีต่อมา.................
    "อ้าว เสร็จแล้ว" ฉันพูดในขณะที่ทำแผลให้นางเสร็จ
    "ไหน ลองเดินดูสิ"
    โอ็ย!!!!!!!!!ท่าทางนางคงไม่ไหวเพราะหัวเข่านางแดงมาก
    "เจ็บขนาดนี้มาขึ้นหลังฉันนี้มา" นี้เราพูดอะไรออกไปนี้ แต่ตอนนั้นเป็นห่วงนางมากจริงๆ 
    "จะดีเหรอ ตัวเราหนักน่ะ"
    "ไม่เป็นไร สบายมาก" นั้นผู้หวังดีเฮ้ยยย!!!!!!!!
    ตอนแรกนางก็ปฏิเสธแต่สุดท้ายนางก็ยอมขี่หลังฉัน  หุหุ
    "ถามจริงหนักกี่โล  58  ทำไม"!!
    "หมีหรือควายนิหนักมาก" นางหนักมากจริง TT
    "บ้า" +++
    >>>>>>> ความรู้สึกในตอนนั้นเป็นเหมือนฝันหรือไม่ก็ฉากใดฉากหนึ่่งในละครที่นางเอกขี่หลังพระเอก  อ้าก!!!!!! บ้าจริ้งงงง 
    จริง<<<<<<<<<<<
    .................

    อีกสองอาทิตย์ต่อมา
    วันนี้เป็นวันอังคารในขณะที่เรากำลังต่อแถวซื้อหารอยู่นั้น
    "นี้ น้องคนนั้นชื่อรัยอ่ะ" แก้วเพื่อนตัวดีของฉันถามขึ้นมา
    "น้องเขา ชื่อ จัน อยู่ ม.5/8  ทำไหมเหรอ"
    "เปล่าน้องเขาน่ารักดีเนอ ว่าป่ะ"
    "ไม่อ่ะ   เด็กเกิ้น"  ก็ไม่รู้สิน่ะ  ความรู้สึก  ณ ตอนนั้นจริงๆ
    "๋แก ไม่ชอบเด็กหรอ" ถ้าเป็นคนอื่นถามจะรีบตอบน่ะ  แต่นี้เป็นปกที่ถามเล่นเอาฉันไปไม่เป็นเลยเนี่ย!!!!!!!

    " ก็ชอบรุ่นเดียวกันนี้แหละ " ไม่รู้คำตอบนั้นปกจะคิดอย่างไง แต่เท่าที่ฉันสังเกตน่ะนางอมยิ้มอย่างมี เลสนัยมาก
    ...................หรือว่านางชอบเราน่า   นี้เราไม่ได้คิดไปเองใช่ไหม....................
    >>>>>>> หลังจากนั้นตอนกำลังจะกลับบ้าน  ไม่รู้ว่า อะไรดลใจ 
     ก้อไม่รู้ ให้เรากับปกกลับบ้านสองคนเท่านั้นยังฝนดันมาตกหนักอีก เราสองคนจึงหนีไปหลบฝนที่ศาลาหลังเล็กหลังหนึ่งที่ศาลา
    "ฝนตกหนักขนาดนั้คงกลับบ้านไม่ได้แล้วล่ะ" 
    "เราต้องอยุู่อย่างนี้อีกนานไหม"
    "งั้นเราเดินตากฝนกลับบ้านดีไหม" ไม่รู้ดิตอนนั้นนึกสนุกอะไรขึ้นมา
    "ไม่ดีมั้ง!!!!!!
    "ดีสิ" ฉันจับมือปกแล้ววิ่งผ่านฝนพร่ำไปด้วยกัน
    ..............................................................................
    ไม่รู้เหตุใดที่ทำให้ฝนตกในวันนั้น ฉันรู้สึกดีมากจริงๆที่เราได้จับมือปกสองคน อย่างให้มีวันดีๆ อีกจัง  ><!!!!!


    เอ้ะ!!!!!!!! ยังไม่จบน่ะ เป็นไงบ้างนี่พึ่งหัดแต่งน่ะติชมกันไดน่ะ แต่อย่าลืม

    เดียวติดตามตอนต่อไปได้น่ะค้าาาาาาาาาาาาาา


    วันนี้ง่วงนอนมากฝันนี้น่ะะ




    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น